En daar was ze dan weer bij het immigratie kantoor in Kumasi. Na 2 maanden en een paar dagen. Ik kwam om 11.50u aan en er werd me verteld dat ze pauze hadden tot 14.00u. Zucht! Ik moest wel wat boodschappen doen, maar dat kon ik allemaal doen terwijl ik naar mijn tro tro-station zou lopen. Tro tro's zijn mini busjes die naar verschillende bestemmingen rijden.
Oftewel wachten dan maar...
Ik was met mijn vriendin Frimpomma naar Kumasi gekomen. En zoals een echte Ghanees betaamd besloot ze een dutje te gaan doen met haar hoofd op mijn schoot.
We konden het kantoor inkijken en alles horen wat de immigratie-medewerkers zeiden. En ik wil niet zeggen dat ze geen recht op pauze hebben, maar ruim 2 uur slap geouwehoer aanhoren is meer dan genoeg...
Maar goed om 14.10u mocht ik dan binnenkomen om direct te horen dat mijn paspoort nog in Accra was. Wederom zucht.
Om mezelf een nieuwe teleurstelling en een reis naar Kumasi voor nop te besparen vroeg ik de medewerker om zijn telefoonnummer. Nou zegt hij je kan gewoon naar de vaste lijn van ons kantoor bellen, maar we geven dan geen informatie of je paspoort er dan al is. Nou dat helpt! Maar zegt hij kom volgende week woensdag maar terug dan is je paspoort vast en zeker hier.
De week erna op donderdag, dacht geef ze een dag respijt, weer naar Kumasi. Kom ik het kantoor binnen, ruim voor lunchtijd dit keer, word ik meteen bij mijn naam genoemd. Ik dacht meteen dat dat geen goed teken kon zijn. En inderdaad dat was het niet, nog geen teken van mijn paspoort. Wel kreeg ik dit keer het telefoonnummer van een medewerker. Sindsdien bel ik wekelijks of mijn paspoort er al is, waarop ik steevast een nee krijg met telkens een andere reden.
In Ghana is geduld een schone zaak, tenzij je bereid bent om wat extra's toe te schuiven aan de juiste personen...
Raak er langzaam aan gewend dat iets minstens een week duurt als er morgen gezegd wordt en als ergens 2 maanden voor staat dan duurt het dus 4 maanden??!!
