zondag 14 augustus 2011

Orae


Net zoals altijd wanneer ik het dorp in kom lopen kijk ik om me heen of ik Orae zie. Orae een spontane jongen van een jaar of 20 die zodra hij me ziet een babbeltje komt maken of komt ouwehoeren. Altijd in het Engels, ik waardeer het enorm dat hij als één van de weinigen hier me niet dwingt om Twi te praten.
Orae die we bellen om een taxi onze kant op te sturen als we naar Effiduase willen. Orae die spontaan bij Moon en Star guesthouse langskomt om me te vertellen wat hij heeft meegemaakt die dag. En Orae die we bellen als we iets zijn vergeten in town en die dan zonder aarzelen zegt geen probleem ik kom eraan.
Ik ken Orae nu meer dan een jaar en het enige dat hij in al die tijd heeft gevraagd, Ghanezen schromen normaal gesproken niet om te vragen, is of hij de schoolresultaten van zijn zus mocht opzoeken op het internet.

En dan dringt het tot me door, ik zal Orae niet zien. Nooit meer. Orae is namelijk afgelopen zaterdagmorgen gevonden op straat, dood. Hij is moederziel alleen gestorven, niemand weet waaraan. En of hij geleden heeft, probeer mijn gedachten niet die kant op te laten gaan. Maar toch gebeurd het, het enige wat het oplevert zijn vragen en onrust. Had hij pijn? Heeft het lang geduurd? Was hij bang, natuurlijk is hij bang geweest...

Kan alleen maar hopen dat hij nu rust heeft gevonden en dat hij op een prachtige plek is. Want dat verdien je Orae!

Je zit in mijn hart en je bent te jong heengegaan xx