Wit privilege....

In mijn vorige blog ging het over onze visie en voluntourism. Het was een persoonlijk blog, maar het ging vooral over de zakelijke kant van Moon&Star en onze gezamenlijke ontwikkeling. Sinds we onze visie duidelijk hebben geformuleerd zijn we bezig met hoe kunnen we deze visie uitdragen en implementeren in ons dagelijkse werk en specifiek wanneer we onze vrijwilligers en gasten hosten.

Voor Asabere geldt vooral dat hij verder moet gaan zoals hij al bezig is, evenals de rest van team. Maar voor mij(Pat) is hierin veel werk te doen en ik wil jullie graag meenemen op de weg van persoonlijke ontwikkeling die ik nu bewandel.

Normaal gezien proberen we ons als bedrijf verre te houden van pittige discussies etc. Dit is het verstandige om te doen, zakelijk gezien… Maar in dit geval zeggen we iets met onze visie en deze visie kunnen we niet uitdragen wanneer we niks veranderen, niet leren en niet groeien.

Niet iedereen hoeft het met me eens te zijn, sterker nog dat gaat sowieso niet lukken. Ik deel ook niet om te horen hoe goed ik de dingen aanpak of iets dergelijks. Ik doe wat ik hoor te doen.

Door mijn ontwikkeling, gedachten en gevoelens te delen hoop ik een soort van bewustzijn te kunnen creëren zodat meer mensen gaan doen wat ze horen te doen en dan met name de mensen die Ghana en ons willen komen bezoeken.

Ik ben al een poosje aan het denken over waar ik deze gedachten dan wil delen. Op mijn privé IG of Facebook niet, daar zit niet de doelgroep. En Facebook is sowieso niet echt het medium om lange verhalen op te delen. Moon&Star Instagram is het ook niet…. Daar zal ik wel eens iets delen, maar die account gaat over het guesthouse en niet over mij of mijn ontwikkeling, het publiek dat we daar hebben is ook te klein en ik ben geen influencer, ik run een guest house en begeleid vrijwilligers en gasten.

Hier op dit blog, dat zeker gerelateerd is aan mijn werk is er meer ruimte om ook persoonlijk de diepte in te gaan.

Na deze lange introductie over het hoe en waarom is het tijd om eens uit te leggen waar het allemaal over gaat.

Het gaat om wit privilege, stereotypes en het white savior complex… Nu weet ik dat er nu mensen afhaken, dat kan en dat mag, maar hoeft zeker niet.

Ik ga geen nieuwe zwarte pieten discussie beginnen, ik wil niet belerend zijn, met het vingertje wijzen, en ik weet dat wij niet in de Verenigde Staten wonen.… Maar dat betekent niet dat we niet allemaal met bovenstaande te maken hebben.

In eerste instantie wilde ik wachten met iets over deze onderwerpen te schrijven. Want het voelt oncomfortabel(teken dat ik werk te doen heb…) en ik wilde verder zijn in mijn (zelf) onderzoek.

Maar ik was vandaag aan het kijken op de Instagram account van @nowhitesaviors en besefte dat ik ook nu kan praten en later wellicht kan nuanceren of zo.

Op @nowhitesaviors gaat het op dit moment veel over een Amerikaanse vrouw die op haar 18^e missie werk is gaan doen in Uganda. Nou doen vele mensen vrijwilligerswerk op hun 18^e en die doen wellicht wat savior achtige dingen….. Maar deze mevrouw ging wel heel ver. Uiteindelijk liet ze mensen geloven dat ze arts was en voerde medische handelingen uit op vooral baby's(ik heb het niet over pleisters plakken…) en heeft honderden dodelijke slachtoffers gemaakt. Het heeft lang geduurd maar het team van @nowhitesaviors in samenwerking met Women’s Probono initiative hebben deze mevrouw(Renee Bach) en de stichting SHC gisteren aangeklaagd bij het hooggerechtshof in Jinja(Uganda). Super werk van deze groep en zeker niet zonder gevaar! En goed nieuws, een kans op gerechtigheid voor de moeders en families van deze kinderen. Maar wat me zo enorm verbaasd, boos maakt etc is dat het er nu op lijkt dat de Amerikaanse ambassade en dus de Verenigde Staten aan het proberen is om deze gerechtigheid te belemmeren….

En dit is de reden dat ik nu begin te praten over wit privilege, stereotypes en het White savior complex…. Want EXCUSE ME……… Een vrouw(en haar organistaie) vermoorden honderden kinderen en komt er wellicht mee weg….. Waarom??? Wie nu nog denkt dat wit privilege niet bestaat…..

Dus dat… Ik wil leren en dit wil ik delen. Dus wie volgt, super! Wellicht kunnen we eens babbelen, delen etc. En wie me in deze niet wil volgen, ook goed!

Ik ben dit hele traject begonnen met lezen en google-en. Er zijn vele IG accounts over wit privilege en dominantie en verantwoord reizen, een paar voorbeelden naast @nowhitesaviors, @laylafsaad, @rachel.cargle, @gutsygirlart, @iamrachelricketts, @3tokenbrowngirls, @theconsciouskid, @twodustytravellers, @socialimpacttraveller.

Een waarschuwing vooraf, vele van deze accounts hebben geen suikerlaagje gebruikt om hun woorden mee te verpakken…. En achter deze accounts zitten dus mensen, mensen met gevoel, mensen die al hun hele leven vechten tegen en voor iets.

Het grote nadeel van social media, vind ik, dat het gesprek vaak heel hard en ongenuanceerd kan verlopen aangezien het geschreven woord in een discussie vaak anders wordt opgepakt dan hoe het bedoeld is.

Dus hier ook wat tips voor Google; Het eerste essay over White privilege door Peggy McIntosh, hierin geeft zij 50 voorbeelden van wit privilege, talloze artikelen over wit privilege, ook in het Nederlands.

En dan 2 boeken die ik aan het lezen ben. Hallo witte mensen van Anousha Nzume en het werkboek van Layla F. Saad.

De laatste is gratis te downloaden vanaf www.meandwhitesupremacybook.com/.

Beide boeken bevatten vragen waarmee de schrijfsters uitdagen om in jezelf naar antwoorden te zoeken die wellicht niet mooi zijn, maar die mij in ieder geval motiveren om het beter te doen.

In een vervolg op dit blog wil ik heel graag meer daarover vertellen.

Mocht iemand tips hebben over wie te volgen op Instagram of over artikelen/boeken die interessant zijn, laat het me weten!