Tot rust komen.......................

Tot jezelf komen in een wereld zonder moderne communicatie?! Toen ik 3 jaar geleden naar Ghana verhuisde was dat de eerste keer in mijn leven dat ik internet op mijn telefoon had. Ik besef dat dit vreemd klinkt, van de Westerse wereld naar Africa en daar wel constant online kunnen zijn. Sinds vorig jaar bezit ik zelfs een slimme telefoon en sindsdien zijn de whats appjes en facebook sessies niet van de lucht. Nou valt het internet(en de stroom) regelmatig uit, maar er zijn nog vele andere (niet digitale) dingen te doen, ook zit ik nog steeds niet aan mijn telefoon vastgelijmd;) Werken moet ook nog gebeuren, koffie drinken met mijn collega, de laptop is er. Af en toe is mijn vriend er, gasten om mee te kletsen en te verzorgen en dan aan het einde van de dag genieten van de rust of van leuk gezelschap met een koud biertje. Nu ben ik in een wereld van complete digitale stilte beland. Ik heb weleens gelezen dat mensen expres naar kuuroorden gaan waar ze geen beschikking hebben over bv internet en hun mobiel en waar ze uren gaan mediteren. Maar die mensen hebben, voor zover ik weet, wel gesprekken met andere gelijkgestemde mensen. En het gebrek aan communicatie is nu net hetgeen wat ik het meeste mis. Ik ben in Adangbé in Togo beland. Adangbé is een klein maar uitgestrekt zeer traditioneel dorp.Het is hier behoorlijk rustig, daar de jongere mensen naar Nigeria en Ghana zijn vertrokken omdat er geen werk is hier. Verderis er geen stroom en geen netwerk(voor mijn 'slimme' telefoon in ieder geval) en heb ik dus ook geen benul van de tijd. Wel zijn er veel aardige mensen(die ik niet versta), vele rituelen en shrines(heilige plekken waar de mensen gaan bidden tot hun voorouders), lekker eten, wiet(wat ik niet rook) en héél veel lokale drank(wat ik zoveel mogelijk beleefd afsla). En mijn vriend is er ook:). Dit is namelijk zijn hometown en ik ben hier om zijn familie te ontmoeten. Ik voel me net zoals 12 jaar geleden toen ik voor het eerst in Banko was. En daar heb ik me zo aangepast dat ik er zelfs woon. Dat aanpassen zou ikhier vast ook kunnen zodra ik wat meer van de taal weet. Maar pfffff doe mij toch maar weer een wc in plaats van bij mensen in hun 'douche' te plassen of boven een gat in de grond te hangen voor de grote boodschap. Wat privacy in plaats van een familie huis waar iedereen me in de gaten houdt. Een koud biertje en een sigaret in plaats van de lokale drank en wiet. Wat meer communicatie en ja doe dan ook maar mijn slimme telefoon... Begrijp me niet verkeerd, ik vind het heel fijn om te weten waar mijn vriend vandaan komt en om zijn familie te ontmoeten. Ik vind het ook ok om aan verschillende rituelen mee te doen. Maar morgen.................... Lomé(hoofdstad van Togo) here we come!!!! En als iemand me ooit wil meevragen naar een oord waar je moet mediteren.... Stel ik geloof ik toch een stedentrip voor!!

Gelukkig thuis

Na een blog te schrijven, 2 jaar Ghana, het verdict.... ben ik bijna verplicht om na 3 jaar Ghana weer een blog te schrijven... De mensen die mij kennen weten dat ik me niet snel laat verplichten tot iets haha, al helemaal niet als het niet werk-gerelateerd is. Maar ja, ik vind schrijven leuk en ik heb tijd want het vriendje kookt;), dus.......... Het werk en de zaak... Ik vind nog steeds dat ik superleuk werk heb! Het zorgen, het begeleiden, mijn collega's(net een nieuwe collega erbij:)), het koken, mensen verrassen en ga zo maar door.. Het is nog steeds allemaal niet af, weet bijna zeker dat ik dat volgend jaar weer kan schrijven als ik het stukje over 4 jaar Ghana schrijf... Maar beetje bij beetje gaan we er komen. Mijn vriend weet hoe hij moet metselen, dus dat bespaart de kosten voor de werk-lui. Dus als ik maar wat geld heb; Cement!!!! Ben na 3 jaar wel aan wat privacy toe merk ik heel duidelijk. Eerst een gastgezin en daarna op je werk wonen, waar al sinds november 2011 constant gasten zijn(daar wil ik niet over klagen!!!)begint me op te breken... Dus als ik de leuke gastvrouw wil blijven dan zal ik daar gauw iets aan moeten doen. Oftewel dat betekent; centen verdienen en bouwen!! Dus als iemand een hele leuke tijd in Ghana wil hebben als vrijwilliger, toerist of een verzorgde rondreis wilt==> Moon and Star guesthouse regelt het voor je!!! Maar goed terug naar het werk, balans vinden tussen rust en werk was altijd al moeilijk voor me, maar helemaal nu ik een eigen zaak heb en daar woon. Gelukkig heb ik dus een nieuwe (Nederlandse) collega erbij waar ik vele dingen met een gerust hart aan kan overlaten. Aan mij is het om dat ook daadwerkelijk te doen....... En dan privé... De oplettende lezer weet dat er het één en ander veranderd is in mijn situatie. Maar niet elke verandering is slecht, kom ik langzaam maar zeker achter... Ik heb leuke vrienden in Ghana, ik hoop dat ik nu meer tijd voor ze zal hebben.. En dus een leuke vriend, al is het niet makkelijk om een interculturele relatie te hebben(ben er al zeker van dat dit vaker stof voor een nieuw blog zal zijn), ben ik wel heel blij met 'mijn rasta'! Er zijn nog steeds momenten dat ik graag even snel heen en weer naar Nederland zou willen gaan, vrees dat ik dat zal houden. Even een knuffel geven aan een vriendin die blij of verdrietig is, even eten en borrelen bij paps en mams, mijn neefjes zien opgroeien, elk sterfgeval en elke geboorte. En een borrel drinken bij mijn liefste 'tante' die vandaag 60 is geworden(deze is voor u!).... Het verdict na 3 jaar Ghana: Allereerst geen spijt! Ik heb het gevoel dat ik heel veel verloren ben, maar ik heb ook veel overwonnen en gewonnen. Ik ben thuis én ik ben gelukkig.

Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken!!!

Als ik dat toch eens kon, dan zou mijn leven hier vaak een stuk makkelijker zijn....... Pat wast eigenlijk altijd, maar als mijn medewerkers dat dan een keer moeten doen... Gezucht en gesteun en we laten ook nog spijkerbroeken liggen. Als ik dan vraag waarom. Nou geen reden, maar we hebben de rest toch gewassen!!?? Op het moment dat ik dan wel hun kleren mee was, is mijn vriendje weer boos. Want waarom zou ik zoveel voor hen doen als ik niet eens respect krijg. Nou gewoon omdat ik een zorgend karakter heb en er waarschijnlijk zelf het meeste last van heb als ik het laat liggen.... Ik zoek mijn oordopjes van mijn telefoon op, want mijn mp3 is niet meer zo goed. Stom als ik ben laat ik ze op het bed waar mijn medewerker slaapt liggen.. Hoezo stom kan je je afvragen. Nou omdat ik een dag later alleen nog de verpakking vind, want ze lagen op 'zijn' bed, dus iemand heeft ze aan hem gegeven....... En laat dit nou eens niet de eerste keer zijn dat zoiets gebeurt.. Een hele poos geleden heeft hij haarmasker gevonden waarvan hij aannam dat het huidcrème was. Toen kon ik er nog een grappige twist aan geven door te zeggen dat dat héél slecht voor zijn huid was en dat hij meteen onder de douche moest springen;). Laatst heb ik muziek op mijn enige lege USB-stick gezet zodat ik dat via de tv kon afspelen. Nu heb die USB-stick nodig, je raadt het al........... Nergens te bekennen dat ding. En ik vrees met grote vrezen dat niemand de stick heeft gezien als ik er naar ga vragen.. Ik kan nog eindeloos verdergaan met voorbeelden.... Grenzen stellen was in mijn vorig leven altijd mijn leerdoel en dankzij wat coaches op mijn vorige werk was ik daar toch behoorlijk goed in geworden. Wat erg fijn was voor mijn omgeving, want dan ontplof je tenminste niet in één keer;).Maar hier in Ghana......... Pfff iedereen is al lang en breed over je grens heen alvorens je weet dat daar uberhaupt de grens lag. Sowieso zit er hier blijkbaar iets in de lucht waardoor je emoties via pieken en dalen gaan, iets waar meerdere westerse immigranten last van hebben.... Op goede dagen kan je alles aan en de volgende dag........ Op goede dagen vertel ik mijzelf dat ook ik recht heb om gelukkig te zijn en niet alleen mijn omgeving en dat mijn geluk niet van anderen afhankelijk is en andersom. Klinkt allemaal super, maar ja die emotionele rollercoaster... Het helpt niet mee als je woont én werkt met dezelfde mensen en dat het vriendje inmiddels ook in Banko woont. Maar soms moet je blijkbaar een dieptepunt hebben om tot inzichten te komen... Ik ben na een hele leuke rondreis (ja Moon&Star verzorgt ook rondreizen op maat) heel erg ziek geworden. Uiteindelijk 3 dagen in het ziekenhuis gelegen, wat geen pretje is waar ook ter wereld, maar Ghanese ziekenhuizen zijn écht geen Westerse ziekenhuizen... Mijn vriendje is al die dagen niet van mijn zijde geweken, ook geen pretje voor hem.. En bij thuiskomst bleek dat mijn medewerker het super had gedaan en daar gaat hij terwijl ik herstellende ben gewoon mee door! Ik krijg de kans, word zelfs gedwongen om rustig te herstellen. Terwijl ik dat doe probeer ik eindelijk de balans tussen rust en werk te vinden, weet zeker dat ik wel weer eens een terugval zal krijgen.. Maar ik ben ook tot het inzicht gekomen dat het ikke, ikke, ikke gedrag hier wellicht best wel meevalt.... Ondertussen wordt er toch enorm goed voor me gezorgd als ik dat toelaat. En de buien van de mensen hier in huis?? Misschien is het tijd om te leren me dat niet persoonlijk aan te trekken, het heeft immers echt niet altijd met mij te maken en ook ik heb niet een top humeur. En dat ik uit een land kom waar we altijd over alles willen praten en waar we alles analyseren dat is hartstikke leuk. Maar ik woon nu in Afrika waar mensen dat nou eenmaal niet geleerd hebben. Tot de volgende terugval!!

Vluchten!!???

Vele mensen schijnen te denken dat de keuze om te emigreren alles te maken heeft met ontvluchten. Lees boeken over emigreren dan wordt dat beeld bevestigd. Vlak voor ik ging emigreren dacht ik dat ik ook maar eens boeken over het onderwerp moest gaan lezen.. Dus Pat op haar vrije dag naar de bieb, via de 'online' catalogus in de bieb opgezocht waar de sectie over emigratie en reizen was. De maximale 5 boeken uitgezocht, deze met de speciale bieb chipknip zelf ingescand en gedemagnetiseerd(ja de moderne techniek is zelfs in de bibliotheek terug te vinden....) Eenmaal thuis een kop koffie gemaakt en er eens goed voor gaan zitten. Ik begon met een praktisch boekje, het stond vol met checklists. Wat te doen voor je vertrekt. Abonnementen opzeggen, verzekeringen opzeggen, nieuwe verzekeringen afsluiten, je baan opzeggen, je uitschrijven. Check, check, check.... Dit leek me allemaal behoorlijk logisch. Daarna kwam het stukje afscheid nemen en voor wie je allemaal feestjes moest gaan organiseren... Ik houd wel van een feestje, maarre hallo waar haal je dat geld vandaan als je een bedrijf gaat starten in een ander land??!! En volgens mij is het toch persoonlijker om op kleinere schaal afscheid te nemen van mensen. Mijn lieve collega's en vrienden hadden wel het één en ander georganiseerd en ik heb me zeker vermaakt!! Het volgende boek begon met een hoofdstuk over alles wat er mis is in Nederland, de regelgeving, de betutteling, het weer, de economie en zelfs over de (negatieve) invloed van immigranten in Nederland!? Wat moet ik daar nou mee?? Alsof wij Nederlandse emigranten zoveel positiefs toevoegen aan de landen waar wij heen trekken... Tijd voor boek 3, 4 en 5... Helaas bleken deze ongeveer dezelfde inhoud te hebben.. Oftewel dezelfde dag ging ik weer naar de bieb om de boeken snel in te leveren... Ik denk dat iedereen die gaat emigreren zijn/haar eigen beweegredenen heeft, maar naar mijn mening zou je toch echt niet moeten gaan emigreren om iets te ontvluchten. Vele mensen hebben mij gevraagd en vragen nog steeds. Waarom dan Pat? Het zou fijn zijn als ik daar een concreet antwoord op zou kunnen geven, maar dat concrete antwoord heb ik na bijna 3 jaar nog steeds niet, dus ik vrees dat ik dat schuldig zal moeten blijven... Vage antwoorden heb ik voldoende;). Het is een onbeschrijfelijk gevoel. Ik voel me beter op mijn plek in Ghana. Ik geniet van de mensen, het buiten leven, de natuur, van mijn werk, de gasten in het guesthouse en ga zo maar door. De mensen die mij in Nederland al kenden en die me op komen zoeken zeggen dat ze het aan me kunnen zien. Ik ben héél erg blij dat mijn keuze om te emigreren niks met ontvluchten te maken had!! Ok, op dit moment sneeuwt het nog in Nederland terwijl we hier bijna wegsmelten van de hitte en dit laatste heeft toch mijn voorkeur. Maar regels, betutteling en al die dingen meer zijn er ook in Ghana! Sterker nog ik heb hier in Ghana meer met regeltjes en bureaucratie te maken dan ooit in Nederland. Maar ja als ik dan na een 'regeldag' op mijn terras kan zitten met een koud 'Star' biertje, ach wie doet me dan wat??!

Single in Ghana!?

Vele jaren samen aan een droom gewerkt en dan gebeurt datgene wat je niet verwacht als je met iemand besluit een droom op te bouwen.. En daar was ik dan wonend in het kleine dorpje Banko in mijn eigen guesthouse, alleen.. Dit alleen levend was al ruim 2 jaar zo, maar nu in één keer met als burgerlijke staat; Single??!! Het dramatische gedeelte zal ik jullie lezers besparen.. Al gauw werden mij de vragen gesteld: En nu? Ga je nu met een Ghanees verder of toch met een blanke? Val je eigenlijk op donkere mannen? En ga zo maar door.... Eens te meer bleek dat het niet zoveel uitmaakt welke kleur je hebt of waar je vandaan komt aangezien de vragen uit vele hoeken kwamen. Familie, blanke vrienden/kennissen en ja ook mijn Ghanese vrienden.. Mijn antwoorden waren: Weet ik niet, geen idee en pfffff laat me even op adem komen.... Als blanke vrouw ben je in Ghana soms net loslopend wild. Vele Ghanezen willen een blanke vrouw vanwege de status(?!), het geld of omdat ze graag naar het buitenland willen. In alle gevallen hebben ze bij mij pech haha, maar ja dat kan je vanaf de buitenkant niet zien. Vele mannen willen je beste vriend zijn en/of met je trouwen. Gelukkig is het dus vaak wel makkelijk om deze types te herkennen, daar ze overduidelijk zijn;-). We zijn weer wat verder in de tijd en de breuk is inmiddels voltooid verleden tijd. Ben heel blij om hier te kunnen schrijven dat Wout in Nederland erg gelukkig is. Hij weer mijn beste vriend in Nederland is en dat ik aan het daten ben... En ja, het is een Ghanees en niet zo maar één, een heuse rasta;-)