Gelukkig thuis

Na een blog te schrijven, 2 jaar Ghana, het verdict.... ben ik bijna verplicht om na 3 jaar Ghana weer een blog te schrijven... De mensen die mij kennen weten dat ik me niet snel laat verplichten tot iets haha, al helemaal niet als het niet werk-gerelateerd is. Maar ja, ik vind schrijven leuk en ik heb tijd want het vriendje kookt;), dus.......... Het werk en de zaak... Ik vind nog steeds dat ik superleuk werk heb! Het zorgen, het begeleiden, mijn collega's(net een nieuwe collega erbij:)), het koken, mensen verrassen en ga zo maar door.. Het is nog steeds allemaal niet af, weet bijna zeker dat ik dat volgend jaar weer kan schrijven als ik het stukje over 4 jaar Ghana schrijf... Maar beetje bij beetje gaan we er komen. Mijn vriend weet hoe hij moet metselen, dus dat bespaart de kosten voor de werk-lui. Dus als ik maar wat geld heb; Cement!!!! Ben na 3 jaar wel aan wat privacy toe merk ik heel duidelijk. Eerst een gastgezin en daarna op je werk wonen, waar al sinds november 2011 constant gasten zijn(daar wil ik niet over klagen!!!)begint me op te breken... Dus als ik de leuke gastvrouw wil blijven dan zal ik daar gauw iets aan moeten doen. Oftewel dat betekent; centen verdienen en bouwen!! Dus als iemand een hele leuke tijd in Ghana wil hebben als vrijwilliger, toerist of een verzorgde rondreis wilt==> Moon and Star guesthouse regelt het voor je!!! Maar goed terug naar het werk, balans vinden tussen rust en werk was altijd al moeilijk voor me, maar helemaal nu ik een eigen zaak heb en daar woon. Gelukkig heb ik dus een nieuwe (Nederlandse) collega erbij waar ik vele dingen met een gerust hart aan kan overlaten. Aan mij is het om dat ook daadwerkelijk te doen....... En dan privé... De oplettende lezer weet dat er het één en ander veranderd is in mijn situatie. Maar niet elke verandering is slecht, kom ik langzaam maar zeker achter... Ik heb leuke vrienden in Ghana, ik hoop dat ik nu meer tijd voor ze zal hebben.. En dus een leuke vriend, al is het niet makkelijk om een interculturele relatie te hebben(ben er al zeker van dat dit vaker stof voor een nieuw blog zal zijn), ben ik wel heel blij met 'mijn rasta'! Er zijn nog steeds momenten dat ik graag even snel heen en weer naar Nederland zou willen gaan, vrees dat ik dat zal houden. Even een knuffel geven aan een vriendin die blij of verdrietig is, even eten en borrelen bij paps en mams, mijn neefjes zien opgroeien, elk sterfgeval en elke geboorte. En een borrel drinken bij mijn liefste 'tante' die vandaag 60 is geworden(deze is voor u!).... Het verdict na 3 jaar Ghana: Allereerst geen spijt! Ik heb het gevoel dat ik heel veel verloren ben, maar ik heb ook veel overwonnen en gewonnen. Ik ben thuis én ik ben gelukkig.