7 jaar and counting.....

 

Tijd is een vreemd iets.... Het is een gevoel, in ieder geval sinds ik in Ghana woon. In Nederland leefde ik net als de meeste mensen echt op de agenda. Hier moet ik in verband met boekingen natuurlijk wel de datum in de gaten houden maar het is toch anders.

Soms gaan de dagen traag in elkaar over maar voor je het weet zit je alweer in de volgende maand. En zo besefte ik me vandaag dat ik alweer 7 jaar in Ghana woon. Wanneer ik het zo schrijf klinkt 7 jaar niet echt lang. Wanneer ik eraan denk wat er allemaal gebeurd is in die zeven jaren denk ik pffff was toch best lang. En wanneer ik eraan denk om het allemaal op te schrijven....... Een soap serie is er niks bij....

Vooral wanneer je je blog niet bijhoudt..... dan lijkt het nog erger...

Dan maar in brokjes verdelen...

Het werk.... Na een paar magere jaren(economische crisis en ebola een nare ziekte die nooit in Ghana was....) gaat het gelukkig weer beter met het toerisme in Ghana. Zo ook met Moon&Star. Inmiddels vind je ons ook op Booking.com en we hebben al boekingen tot het einde van het jaar. Heerlijk, geeft rust!

De afgelopen jaren waren ook qua werk echt niet altijd gemakkelijk, hormonen en persoonlijke problemen hadden hun weerslag op de kwaliteit van mijn werk. Lastig om mee te dealen... Ben geloof ik ook maar een mens en herkenning en erkenning is een stap. We zijn gelukkig weer in betere tijden.

Inmiddels zijn we ook aan het renoveren en zijn alle kamers sinds gisteren betegeld. En is er natuurlijk nog steeds veel werk aan de winkel.

De kids.....

Lucy en Tetey... inmiddels 14 maanden en bijna 3... Ze doen het geweldig, ze zijn een handvol, maar ook zo lief.... Lucy babbelt en stapt erop los en mist haar broer wanneer die naar school gaat. Tetey is 3 weken geleden officieel begonnen met school. Wat een manneke in zijn uniformpje. Morgen ga ik naar de eerste PTA(parent teacher association) meeting. Weer een nieuwe fase in ons leven, maar deze fase gaat nog een poos duren.. Naast Tetey en Lucy is daar Adwoa, ons buurmeisje. Ze is in vele opzichten de grote zus in huis, ze is 12. Slapen doet ze thuis, maar verder is ze een gedeelte van het gezin.

Leuk bedacht.... het schrijven in blokjes verdelen... Het is nu tijd voor het 'ik' gedeelte vrees ik.....

Wat heeft 7 jaar Ghana met mij gedaan... En wat is er allemaal gebeurd?

Het één en ander is natuurlijk al bekend. Gelukkig maar want wanneer ik het allemaal probeer te bedenken klinkt 'Goede tijden' als rustig...

Bedenk me net dat het al zo lang geleden is dat ik een blog heb geschreven én gepubliceerd heb dat het wellicht voor het eerst is dat ik iets over de kids heb geschreven....

Het leven in Ghana heeft me 2 geweldige kinderen gegeven. De papa en ik zijn na wat roerige jaren niet meer bij elkaar. Maar de kinderen spreken hem bijna elke dag en ze zien hem om de paar maanden. Inmiddels is de breuk geaccepteerd door alle partijen en kunnen we weer door 1 deur en willen we beiden gewoon het beste voor onze lieve kids.

Zoals gezegd heb ik enorm veel last van hormonen(ik heb ooit al een blog over hormonen geschreven...) gehad. De zwangerschapshormonen waren echt nog zoveel erger dan de-eens-per-maand variant. Ik ben de afgelopen 3 jaar mijzelf niet geweest...

Sinds november afgelopen jaar werk ik met au pairs en tot nog toe ben ik echt met mijn neus in de boter gevallen. Wonen en werken op dezelfde plek valt al niet echt mee, maar met kleine kinderen is het soms bijna niet te doen. En dankzij de geweldige dames nu wel!

Er was ruimte voor Pat om eens ziek te zijn! Er werd voor de kinderen en de zaak gezorgd. Er was iemand die Lucy een paar nachten heeft genomen zodat ze na 9 maanden van de borstvoeding af kon.

En sindsdien ben ik omhoog gekrabbeld uit het zeer diepe hormonen dal.

Een aantal maanden later kwam daar een heel spirituele au pair, die geweldig voor de kids zorgt, en iets daarna een inmiddels hele dierbare vriendin. Veel mooie gesprekken en voor mij de stimulans om eindelijk weer eens verder te gaan met mijn eigen ontwikkeling. Want ja.... de mens Pat is er ook!!

En hoe ben ik bezig om me te ontwikkelen..... Ik woon in een zeer gelovig land en ga al jaren met enige regelmaat naar de kerk. Heb veel gelovige vrienden en ik.... Ik weet dat ik iets geloof, maar wat precies.... Een goede vraag. Ben ooit begonnen in de Bijbel te lezen maar bij Exodus de moed al opgegeven...

Maar nu heb ik een leesmaatje, we praten wat af over de Bijbel. Zijn soms net “Barend en Van Dorp” maar dan over de Bijbel. Je zou ons soms moeten horen:). En we stellen beiden onze vragen binnen ons netwerk.

Bij onze Ghaneze vrienden en kennissen, die soms heel sceptisch zijn.... Want je kan toch niet 'zomaar' de Bijbel gaan lezen zonder begeleiding. En wanneer we dan proberen uit te leggen dat het zeker niet zomaar is én dat we graag en veel informatie willen vanuit alle invalshoeken.... dan is het meestal ok.

Maar ook bij onze Westerse vrienden, kennissen leggen we vragen neer. Erg leuk en interessant. Voor de Bijbel kenners ik ben inmiddels bij Isaiah aanbeland. En tot nog toe waren veel boeken een worsteling, maar Ecclesiastes was echt geweldig. Ik kijk uit naar het Nieuwe Testament en probeer vele vragen tot die tijd te bewaren.... Eerst maar eens lezen en dan erover vragen... De trinity, waarom moeten we tot God komen via Jezus, hoezo gestorven aan het kruis voor ónze zonden?

Natuurlijk gaat het niet alleen over de Bijbel en geloof en kinderen. Daarnaast geniet ik van het werk, van mijn medewerkers, de gasten, het dorp en mijn famile en vrienden, oude en nieuwe.

Voor het eerst in 3 jaar kan ik zeggen dat het leven goed is, op alle vlakken!! En ja.... het is nooit saai hier:)....